Apeldoorn, 27 november 2025
Patiënten zélf hebben ervoor gezorgd dat klachten tijdens en na afbouwen meer aandacht krijgen. Talloze facebook groepen zijn ontstaan, niet omdat dokters zo goed luisterden naar de verhalen van hun patiënten over lichamelijke en geestelijke klachten.
En áls ze er uiteindelijk niet meer omheen konden, werd er heel zuinigjes alleen gepraat over ‘griepachtige klachten’. Niet over bijv. suïcidale gedachten die juist bij de laagste doseringen optreden. Waarom dan pas, zo lang nadat de ideale dosis (‘levensreddend’)die suïcide zou voorkomen allang niet meer genomen wordt?
Waar ook liever niet naar gekeken wordt zijn de langdurige klachten (PAWS*, disregulatie) die vaak optreden tijdens en na te snel afbouwen. Ook pas na weken (fluoxetine, citalopram) of maanden (paroxetine. venlafaxine). Ook na nul problemen tijdens afbouwen.
(Post Acute Withdrawal Syndrome, protracted withdrawal)
Want wat kun je ertegen doen?
Volgens de Maudsley Deprescribing Guidelines* zijn er twee opties;
1. Afwachten
2. Herstart met een lage dosis, bijv. 5% van de oorspronkelijke dosis
In de praktijk zie je dat herstart niet altijd (meer; beste lijkt te zijn zo snel mogelijk)helpt. Dan wordt er vaak gegrepen naar andere psychofarmaca, waarvan geen wetenschappelijk bewijs is van effectiviteit bij PAWS. (Dat is er ook niet van herstart met 5%; maar dat is wel een voorzichtiger ingreep bij overbelaste hersenen).
De meeste mensen zouden herstellen op den duur, maar ook dat wordt nergens bijgehouden.
*Deze richtlijn is geschreven door een psychiater die zelf heeft ervaren hoe moeilijk afbouwen kan zijn; Mark Horowitz.
Meer bronnen:
www.madinthenetherlands.org (Nederlandstalige website!)
www.theinnercompass.org
www.survivingantidepressants.org
Supportcircle van Angie Peacock
Vragen? Stel ze via info@verenigingafbouwmedicatie.nl en/of (anoniem) via het eSpreekuur
(Kijk ook in de kennisbank!)
Pauline Dinkelberg, voorzitter VAM