Apeldoorn, 15 november 2020
Onlangs kwam er een bericht over een parodie-studie naar buiten wat in een klap duidelijk maakt waarom wetenschappelijk onderzoek er niet altijd voor zorgt dat u als individuele patiënt een betere behandeling krijgt.
Artsen verdeelden personeel van de IC in twee groepen; de ene groep kreeg klompen in maat 38, de andere in maat 47. Vervolgens moesten zij een zelfde traject rennend afleggen en werd er gekeken welke groep het snelst was. Dat was de groep met klompen in maat 38. Conclusie; maat 38 is het beste.
Ieder weldenkend mens kan natuurlijk bedenken waarom zo’n onderzoek geen betere zorg oplevert, en toch wordt een dergelijke methode nog steeds toegepast.
In deze presentatie kunt u duidelijk zien waarom zo’n onderzoeksopzet ook niet werkt als het om onderzoek naar afbouwen gaat.
Natuurlijk is het hilarisch om het knelpunt in zo’n vergelijking verbeeld te zien. Veel minder leuk wordt het als je afbouwmedicatie niet vergoed krijgt omdat de zorgverzekeraar de boodschap stuurt : deze voor u geschikte medicatie is niet rationeel, want niet ‘wetenschappelijk bewezen’.
Daar wordt over ‘t algemeen mee bedoeld: het is effectief gebleken in een zg. ‘randomized controlled trial’ , zoals in het klompenonderzoek wat we noemden.
Een gerandomiseerd onderzoek met controlegroep (Engels: RCT, voor Randomized Controlled Trial) is een type wetenschappelijk onderzoek in de biowetenschappen, vooral in de geneeskunde, waarbij getracht wordt de vraag te beantwoorden of een bepaalde behandeling (‘interventie’) werkzaam of zinvol is. (bron: wikipedia)
De RCT geldt als de Rolls Royce van het klinisch onderzoek. Om na te gaan of behandeling A beter is dan behandeling B neem je twee groepen patiënten die volkomen vergelijkbaar zijn. Vervolgens krijgt groep A behandeling A en groep B behandeling B. Na enige tijd vergelijk je – op basis van vooraf vastgestelde criteria – de klinische toestand van groep A met die van groep B en je weet welk van beide behandelingen het beste klinische resultaat oplevert. (bron: https://www.oncologie.nu/nieuws/de-rct-is-niet-zaligmakend-maar-ook-niet-obsoleet/)
Voor het onderzoek naar de ‘beste afbouwstrategie’ zouden twee homogene groepen patiënten gevonden moeten worden. Alleen al daarom is zo’n RTC niet haalbaar. Die groepen moeten dan ieder dezelfde behandeling krijgen. Onmogelijk; je kunt niet iemand met klachten tijdens het afbouwen door laten gaan met hetzelfde programma (‘do no harm’ uit de eed van Hippocrates) en diegene een op-maat-behandeling onthouden.
Hoe is er dan gekeken naar de effectiviteit van afbouwmedicatie? Tot nu toe m.b.v. een tweetal onderzoeken, beide ‘observationeel’. In de ene werd gekeken naar het percentage patiënten die eerder niet konden afbouwen, maar daar wel in slaagden toen zij afbouwmedicatie in taperingstrips mochten gebruiken. Na 5 jaar is opnieuw gekeken hoeveel mensen daarvan nog steeds geen medicatie heeft hoeven te hervatten.
De volgende keer laten wij u zien waar u als patiënt/deelnemer op moet letten als u overweegt mee te doen aan onderzoek.
Vragen zijn welkom via info@verenigingafbouwmedicatie.nl
Pauline Dinkelberg