Apeldoorn, 17 november 2021
Wat het moeilijkst te verteren is, is de onophoudelijke stroom afwijzingsbrieven die onder verantwoordelijkheid van artsen bij de zorgverzekeraar op de mat van patienten ploffen. (Lees hier wat er mis is in de voorbeeldbrief)
Veel patienten voelen zich in de steek gelaten door een vertegenwoordiger van een beroepsgroep (artsen), waarvan ze dat niet (mogen) verwachten.
Dat de zorgverzekeraar op zo weinig mogelijk vergoeden uit is, valt nog enigszins te volgen. Maar dat een arts totaal geen oog blijkt te hebben voor de problemen die afbouwen van bijv. antidepressiva met zich meebrengt, is ongelofelijk.
Het streven om gezonder te worden wordt gefnuikt op een zeer pijnlijke manier. De kracht die patienten kunnen opbrengen om het ongewisse, best enge afbouwen aan te gaan wordt op de proef gesteld. Het is bepaald geen opsteker voor het herwinnen van zelfvertrouwen.
Omdat dit voor een rechtgeaarde arts moet schuren aan alle kanten en vloekt met alles wat een dokter wil voor zijn patienten, bedienen zij zich van gevoelloze copy-paste brieven, waarin de medische noodzaak die hun collegae (huisartsen, psychiaters) hebben vastgesteld onbesproken, laat staan bestreden, wordt.
Pauline Dinkelberg, voorzitter