Apeldoorn, 25 juni 2023
The antidepressants story op BBC van 19 juni jl. is geen verhaal om vrolijk van te worden.
Over hoe de farmaceutische industrie in zekere zin misbruik heeft gemaakt/maakt van het vertrouwen wat patiënten hadden/hebben in hun behandelaars.
Mensen met een depressie zouden een stofje missen (chemische onbalans) wat antidepressiva kunnen verhelpen. *
Een verkooppraatje van de industrie wat dokters massaal onder patiënten hebben verspreid.
Het geeft wel te denken dat artsen als universitair geschoolde beroepsgroep dit zo klakkeloos heeft overgenomen. Het risico dat patienten op hun hoede zijn en ook zaken die wél kloppen niet zomaar meer aannemen, zou hen zorgen moeten baren.
Ook kunnen mensen met een ernstige depressie; de enige groep waarvoor een recept gerechtvaardigd is, door wantrouwen moeite hebben in te stemmen met het starten van deze medicatie.
Onbegrijpelijk dat zelfs ondanks het recente onderzoek waaruit blijkt dat er nooit een stofjes -tekort is aangetoond, deze misinformatie nog steeds in folders en in dit recente krantenartikel.
Kwalijk; ook omdat deze mythe nog steeds een tweede leven krijgt als mensen bij het afbouwen klachten (onttrekkingsklachten) krijgen. Vaak wordt dan gezegd: ‘Ziet u wel, u hebt het stofje nodig’.
En ook al traden klachten pas op bij lagere doseringen; patienten worden zonder pardon teruggezet op de oorspronkelijke dosis, waarvoor geen indicatie meer is.*
Psychiater Joanna Moncrieff zegt in de docu: ‘ Ik denk dat het bericht over de chemische onbalans absoluut de sleutel was tot het tot stand komen van de antidepressivamarkt en om deze draaiende te houden.
Je kunt je natufurlijk afvragen waaróm dit reclamepraatje zo grif werd en wordt geloofd. Voorzag/voorziet het in de behoefte de oorzaak van depressie te verklaren en met een daarop aansluitende ‘oplossing’ te komen?
Als persoonlijke problemen moeilijk oplosbaar zijn, de behandeling voor onderliggende trauma’s een maandenlange wachtlijst hebben, de samenleving toch niet zo maakbaar blijkt, en daar met symptoombestrijding in elk geval tegen te kunnen?
*Het stofjes-verhaal kan onmogelijk van stal gehaald worden bij de talloze mensen die antidepressiva krijgen tegen pijn, bedplassen, prikkelbare darm syndroom etc.
*Als iemand moet stoppen met afbouwen bij bijv. 2 mg paroxetine is teruggaan naar 10 mg (5x zoveel als nodig!) niet te verdedigen en te verantwoorden.
*Als iemand een grote stap van bijv. 10 mg naar 5 mg zet en klachten krijgt is het logisch om langzaam weer op te bouwen om te bepalen bij welke dosering geen klachten meer optreden. Dat zou best een lagere dosering dan 10 mg kunnen zijn! Waarom zou je meer slikken dan nodig?
Pauline Dinkelberg, voorzitter VA
PS We hebben BBC verzocht om toestemming om de docu te verspreiden. Het stond een paar dagen op youtube, maar is daar verwijderd.
Volgende delen:
- deel 2: Onttrekking of terugval; hoe maak je ‘t onderscheid
- deel 3: Laatste loodjes zijn het zwaarst
- deel 4: Auto’s zonder remmen