Een hoopgevend artikel in Medisch Contact van 31 januari 2020.
Een voorbeeld wat navolging verdient!
Oud-huisartsen starten Depresso Café in Delft
Twee gepensioneerde huisartsen uit Delft starten in hun stad een ontmoetingsochtend over depressie in een café van een kunstenaar, die de ochtend Depresso Café heeft gedoopt.
ADVERTENTIE
De gepensioneerde huisartsen Ron Glotzbach en Wim Wierema drinken na hun gezamenlijke fietstochten vaak koffie in het café Uit de kunst van kunstenaar Tijn Noordenbos. Onderwerp is meestal: geestelijke gezondheidszorg in de eerste lijn. Als eerste lichting van de huisartsenkaderopleiding ggz in 2002 hebben ze wat gepionierd op dit gebied. Met het in dienst nemen van hun POH-ggz waren ze een van de eersten in Nederland. Via nascholingen en symposia probeerden ze afgelopen jaren de interesse voor de geestelijke gezondheidszorg in de eerste lijn aan te wakkeren. Ze wilden de Delftse huisdokter sensitiever maken voor onderliggende psychische factoren bij somatische klachten en de kwaliteit van de behandeling binnen de huisartsenpraktijk vergroten.
Aan de koffie ontstond het idee om een inloopcafé te organiseren voor Delftenaren met vragen over bijvoorbeeld depressie. Glotzbach: ‘We willen een plek bieden waar mensen kunnen praten over hun somberheid, depressieve klachten zonder dat er een DSM-diagnose nodig is. Dus een gesprek van mens tot mens en niet van hulpverlener tot patiënt.’ Het streven is ‘laagdrempeligheid’, zegt Glotzbach. ‘Psychische problemen kunnen het gevolg zijn van psychosociale problemen en worden soms te veel gemedicaliseerd, waardoor de focus van de hulp verkeerd is. Ook is er veel schaamte en een gevoel van falen waardoor mensen geen hulp durven vragen.’ Hij hoopt dat mensen zich iets lichter voelen als ze hun verhaal kunnen doen en contact leggen met anderen.
Glotzbach hoort regelmatig dat mensen die voor een psychische aandoening behandeld zijn, zich niet gehoord hebben gevoeld. Hij denkt dat patiënten vaak niet op de juiste plek worden behandeld. ‘De keus tussen een behandeling door de POH-ggz, generalistische basis-ggz of specialistische ggz is niet eenduidig’, zo concludeert hij in zijn werk als supervisor in de huisartsenopleiding. Daarbij ziet Glotzbach dat het voor de POH-ggz die vaak als sociaalpsychiatrisch verpleegkundige is opgeleid, niet altijd makkelijk is de tweedelijnsbril af te zetten. Dan is een verwijzing naar de tweede lijn bijvoorbeeld eigenlijk niet nodig, maar moet er schuldsanering, huisvesting of relatietherapie komen. De kwaliteit van verwijzen zou toenemen met betere samenwerking tussen huisarts en POH, denkt Glotzbach.
Zowel de uitbatende kunstenaar als oud-huisarts Wim Wierema hebben zelf ervaren wat een depressie is. In een interview met het Algemeen Dagblad zegt Wierema te hopen met het café iets te doen aan ‘de afstand die veel mensen die met problemen rondlopen, voelen tot de geestelijke gezondheidszorg. Dan is het misschien goed om in een veilige omgeving als een café met ernst en humor over je probleem te praten. Een beetje lachen om je eigen treurigheid, en die met een beetje afstand bekijken, dat kan het wat minder zwaar maken.’