Apeldoorn, 30 december 2020
Er komt gelukkig steeds meer erkenning voor de waarde van patiëntervaringen. Voor het vaststellen van beleid, het maken van richtlijnen; ze worden in toenemende mate niet slechts op ‘gebruikelijk onderzoek’ (RCT’s bijv.) gebaseerd.
Wij zijn blij met die ontwikkeling, al gaat het natuurlijk niet snel genoeg. En wat afbouwmedicatie betreft zien we nog steeds een overheersend streven bij onderzoekers om een ‘one size fits all’- oplossing te formuleren, of in elk geval een vaststaand stramien te bepalen.
Zo blijven we benadrukken dat tabel 3 (blz. 6 van het Multidisciplinair Document) een VOORBEELDtabel is. We kunnen niet geloven dat de beperking die patiënten opgelegd krijgen door alleen die doseringen in een gelimiteerde tijd te mogen gebruiken, voortkomt uit goed medisch handelen. Wellicht spelen andere motieven een rol. Dat zorgverzekeraars (op 2 na) dat willen, maar (sommige) dokters?
Veel gehoord is de uitdrukking: als je niet begrijpt waarom iets gebeurt, is de oorzaak………
Maar misschien zitten we er helemaal naast en stroomt onze e-mailbox straks over met berichten vol argumenten van dokters die werkelijk vinden dat al hun individuele patiënten beter af zijn met een behandeling niet-op-maat.
Het geluid van de patiënten heeft er een behoorlijk aantal decibellen bij gekregen door een recente publicatie van o.a. Altostrata (Adele Framer), de ‘bazin’ van de website/patienten forum www.survivingantidepressants.org
Pauline Dinkelberg, voorzitter VA