Hier gaat het om. In de wetenschap wordt de hypothese als ONWAAR beschouwd totdat het tegendeel is bewezen. Het is niet de taak van iemand om de theorie van de ‘chemische onbalans’ te ‘weerleggen’, het is de taak van de eiser om te bewijzen dat er zo’n onbalans aanwezig is. Moncrieff is vrij specifiek door te stellen dat er geen bewijs is van een ‘chemische onbalans’ in serotonine bij depressieve patiënten. Dat is haar conclusie, en haar enige conclusie. En dat is voldoende. De bewering bestaat al sinds de jaren zestig, het is nu 60 jaar later en er is geen bewijs dat het waar is. In de wereld van de wetenschap betekent dit dat het als ONWAAR wordt beschouwd. Vooral gezien hoeveel miljarden dollars zijn geïnvesteerd in onbeschaamde pogingen om te bewijzen dat het waar is. Op een gegeven moment moeten we accepteren dat het niet bewijzen van de waarheid uiteindelijk het bewijs is van onwaarheid, en Moncrieff zegt dat we dat punt hebben bereikt.

Het betekent natuurlijk niet dat niemand een ‘chemische onbalans’ heeft of dat een andere chemische stof al dan niet ‘uit balans’ is of dat niemand verlichting ervaart van een depressie door het nemen van antidepressiva of andere psychoactieve medicijnen. Het bewijst gewoon dat wat momenteel in de DSM wordt gedefinieerd als ‘depressie’ niet wordt VEROORZAAKT door een laag serotoninegehalte. Deze waarheid was eigenlijk al in 1985 bekend, voordat Prozac zelfs maar op de markt werd gebracht. De belangrijkste reden waarom mensen in dit idee geloven is farmaceutische marketing, productplaatsing en scriptwijziging in tv-shows en films, en de steun van de psychiatrische industrie voor deze fictie. Er was nooit een tijd dat de serotoninetheorie werd ondersteund door harde gegevens.

Ten slotte suggereert het argument dat de medicijnen mensen op mysterieuze wijze een beter gevoel geven niet dat deze medicijnen chemische onevenwichtigheden corrigeren. Alcohol is mogelijk ‘s werelds beste kortwerkende anti-angstmiddel. Beweert u dat licht bedwelmd worden een chemische onbalans corrigeert? Mensen hebben sinds het begin van de geschiedenis verschillende stoffen ingenomen om hun stemming te veranderen. Zeggen dat ‘psychiatrische medicijnen ervoor zorgen dat mensen zich beter voelen’ is een triviaal resultaat. Dat geldt ook voor niet-psychiatrische medicijnen. De ontdekking dat het innemen van stoffen de stemming kan veranderen, is nauwelijks nieuw nieuws. Wat er zou moeten zijn om iets van deze aard te bewijzen, is dat mensen die een bepaalde chemische stof missen, zich ALTIJD of BIJNA ALTIJD op een bepaalde manier voelen, en dat het veranderen van die chemische stof ALTIJD of BIJNA ALTIJD ervoor zorgt dat ze zich weer goed voelen. Mensen zonder jodium hebben bepaalde kenmerkende symptomen. De meeste hebben enkele of alle dezelfde symptomen. Het nemen van jodium lost bijna altijd de situatie op. Dit toont aan dat een gebrek aan jodium de oorzaak is van de symptomen. Niets van deze aard bestaat voor enige psychiatrische ‘stoornis’ of medicijn. Dat is wat Moncrieff zegt. Geen bewijs betekent geen bewijs. Depressie wordt NIET veroorzaakt door een laag serotoninegehalte, ongeacht hoe mensen zich voelen als ze serotonine-verhogende medicijnen gebruiken. Dat is wetenschap, geen mening.