Apeldoorn, 6 december 2025
Waarom zou je naar de verslavingszorg moeten als je enige probleem is dat je niet kunt stoppen met opioïden?
Verbazend; Leids Universitair Centrum zegt dit:
‘Maar ook mensen die hun medicijnen netjes volgens voorschrift gebruiken, komen soms bij de verslavingszorg. Zij kunnen niet stoppen, bijvoorbeeld door ontwenningsverschijnselen’
Waar is de logica? Een huisarts kan prima afbouwmedicatie-op-maat voorschrijven om de slagingskans te vergroten.
Deze mogelijkheid niet benutten en patiënten dan maar naar een verslavingsarts verwijzen, vinden wij kwalijk.
Ja; niet iedereen kan die medicatie betalen. Dus hangt het van de portemonnee af of je al dan niet verslaafd zou zijn?
In Nederland krijg je op die manier het etiket ‘verslaafd’ als je niet van 5 mg oxycodon naar 0 mg kunt komen. (Er is 0,25 mg oxycodon retard!)
Als er zo’n zekerheid is over de ‘verslaving’ van iedereen die niet kan stoppen, ook als er alleen sprake is van lichamelijke afhankelijkheid, waarom gaat verslavingszorg dan gepaard met lagere doses van het initiële- of vervangende middel?(pg. 9) Om het zuiver te houden zou alleen de ‘verslaving’ (geestelijke afhankelijkheid) moeten worden aangepakt, want tegelijkertijd wordt toch beweerd/ontkend dat lagere doses (niet)nodig zijn?
Al in 2019 stond onderstaande in een richtlijn;
Does not meet criteria for OUD* ——->Slow taper or transition to buprenorphine for pain
*= Opioid Use Disorder; ‘Voorbeelden van verslavingsgedrag zijn: eerder dan afgesproken nieuwe recepten vragen, aangeven dat medicatie is kwijtgeraakt, zorgverleners onder druk zetten of op verschillende plekken medicatie vragen.’ (bron LUMC)
Hier veel informatie over Opiaten Afbouwen
Pauline Dinkelberg, voorzitter VAM
PS: KASSA besteedde in 2020 aandacht aan afbouwen opioïden waaraan wij medewerking verleenden.
Een Vandaag had in 2019 een item over de idioterie van wél vergoeden verslavingszorg, maar niet van oxycodon-op-maat