Werk mee aan dit belangrijke profielwerkstuk!

Apeldoorn, 3 december 2021

We zijn bang dat het gebruik van antidepressiva onder jongeren in deze tijd gaat toenemen, zonder dat ze op tijd overwegen om ermee te stoppen. En als ze daadwerkelijk willen stoppen,  ze niet (als dat nodig blijkt) de juiste medicatie krijgen om dat op een veilige manier te doen.

Bewustwording is een hierin een belangrijke stap! We zijn daarom heel blij met het onderzoek van Jara, die in vwo-6 antidepressiva als onderwerp voor haar profielwerkstuk heeft gekozen!

Neem de kleine moeite om haar enquete in te vullen! De veranderingen zullen vanuit ons, patienten, moeten komen!

Jara Scholte heeft een link gedeeld.

                           

 14 u 

Beste allemaal!
Ik ben Jara en ik zit op dit moment in 6 vwo. Dit jaar maak ik mijn PWS (profielwerkstuk) over antidepressiva en de afbouw daarvan.
Zelf ben ik 1,5 maand geleden gestopt met antidepressiva (citalopram) en dit was een heftige tijd. Ik vind zelf dat er niet genoeg bekend is over het gebruik en de afbouw van antidepressiva en wij hierdoor niet goed genoeg geholpen en gesteund kunnen worden.
Daarom dus de vraag: zouden jullie mijn enquête willen invullen?
Het is volledig anoniem en geen enkele vraag is verplicht te beantwoorden. Het duurt hoog uit 5 minuutjes!
Tl;dr: Ik doe een onderzoek naar antidepressiva, zouden jullie mijn enquête willen invullen?

 

 

Afbouwen opioiden; stigma voor gebruiker en voorschrijver?

Apeldoorn, 21 september 2021

Veel mensen hebben geen idee waar ze aan beginnen als ze starten met sterke pijnstillers als oxycodon.

Dit middel hoort met onder meer tramadol en fentanyl tot de groep van opioiden.

Geen kinderachtig spul; het werkt (in eerste instantie) uitstekend tegen pijn. Dat het heavy stuff is merken ook veel mensen als ze ermee willen stoppen.

Probleem daarbij is dat, net als bij bijv. antidepressiva, de laagste doseringen voor een deel van de mensen te hoog zijn om dit geleidelijk te kunnen doen.

Voor oxycodon is dat bijv. 5 mg. Is zo’n stap te groot, dan zijn er 2 mogelijkheden:

  1. Op de wachtlijst gaan staan voor verslavingszorg. In de wachttijd (soms 6 maanden) doorgaan met slikken
  2. Aan uw arts vragen om taperingstrips (analgetica) en per direct beginnen met afbouwen in uw eigen tempo

Uiteraard zijn er mensen die vanwege ‘verslavingsgevoeligheid’ misschien beter af zijn met een behandeling door een verslavingsarts.

Er is een geweldig initiatief ontstaan vanuit ‘ervaringsdeskundigheid’: de website www.opiatenafbouwen.nl

Hier vindt u een overzicht van deze sterke pijnstillers met veel tips over afbouwen.

Op GGZ Nieuws leest u ons artikel over  ‘Afbouwen opioiden; stigma voor gebruiker en voorschrijver?’

Bent u zorgverlener?  Dan is het congres op 5 oktober a.s.van Nursing i.h.k.v. de Dag van de Medicatieveiligheid wellicht iets voor u!

Vragen welkom! Via info@verenigingafbouwmedicatie.nl

Medicatievrije behandeling

Markelo, 8 augustus 2021

Over een maand hopen we berichten zoals onderstaand onder ‘nieuws’ o.i.d. op onze vernieuwde website te plaatsen.

Nu doen we ‘t nog even zo:

Op de website van Mad in America staat een interessant artikel over de toenemende vraag naar ‘medicatievrije behandeling’.

Uit onderzoek blijkt dat steeds meer mensen aangeven bijv.  aan hun problemen te willen werken en niet meer door pillen als een zombie rond te lopen.

Een groot deel van de pillen wordt waarschijnlijk voorgeschreven in de wachttijd voor GGZ. Velen ervaren dan dat wanneer ze eindelijk aan de beurt zijn, het gevoel van urgentie verdwenen is. Vervolgens merken ze dat ze in de ‘medicatie-val’ zijn gelopen, omdat de medicatie niet of met heel veel moeite te stoppen is. (Hoezo heet het boek van psychiater Vinkers over antidepressiva ‘Even slikken’?)

In Noorwegen is dus al een medicatievrije kliniek. Dat geeft hoop voor de toekomst, omdat er zo meer keuze komt voor patienten.

Waarschijnlijk is medicatie soms zinnig, maar niet langer dan nodig/wenselijk. En voor dat laatste zetten wij ons in.

 

Pauline Dinkelberg, voorzitter

 

 

Menswaardige zorg in de psychiatrie

Apeldoorn, 19 juni 2021

In het programma Nieuwsweekend van 19 juni jl. kwam Imke Gilsing aan het woord. Zij belandde door een psychose in de eenzame kilheid van een  isoleercel, terwijl ze eigenlijk meer behoefte had aan een plekje op de bank onder een dekentje, met iemand in de buurt die zorgzaam een oogje in het zeil houdt.

Met haar initiatie Tinkerbell Family streeft ze naar een meer menswaardige zorg in de psychiatrie.

Teken de petitie om dit onder de aandacht van de Tweede Kamer te brengen!

In het radiofragment wordt door haar verwezen naar het ‘Finse voorbeeld’.

Lees meer over de toepassing (POD) in Nederland in een bericht op Psychosenet

Vanuit Noorwegen komt de zg. ‘medicatievrije behandeling’ 

De toekomst lijkt er beter uit te zien; voorlopig hebben we echter nog veel zorgen over mensen die een PTSD overhouden aan een opname en voor geen goud opnieuw opgenomen willen worden.

Velen worstelen daarnaast met het afbouwen van medicatie (antipsychotica). Net als bij andere psychofarmaca (bijv. antidepressiva) hebben de farmaceuten (kunnen) nalaten doseringen te maken die afbouwen in kleine stappen mogelijk maken.

We begrijpen dat het na traumatische ervaringen in de psychiatrie extra moeilijk kan liggen om het medicatie-gebruik ‘aan te kaarten’ , maar willen er toch voor waarschuwen dit zonder overleg met de behandelend psychiater te doen.

Sommigen hebben baat bij een gesprek met hun huisarts om de stap naar de psychiater te durven zetten.

Gelukkig bestaan er taperingstrips met afbouwmedicatie op maat.

De vergoeding daarvan door de zorgverzekeraars zou een belangrijke stap in de goede richting betekenen voor mensen die afbouwen overwegen.

Onttrekkingsverschijnselen worden daarmee verminderd op voorkomen en dat is niet alleen belangrijk om het afbouwtraject goed vol te kunnen houden, maar ook ter voorkoming van klachten die na het stoppen lange tijd kunnen voortduren of blijven bestaan, zoals tardive dyskinesia en akathisie.

Meer informatie en/of steun nodig?  Mail naar info@verenigingafbouwmedicatie.nl

Pauline Dinkelberg, voorzitter

 

 

Zorginstituut blijft onjuist informeren over afbouw antidepressiva en taperingstrips

Apeldoorn, 15 juni 2021

Zorginstituut blijft onjuist informeren over afbouw antidepressiva en taperingstrips

Huisartsen en psychiaters hebben het moeilijk als ze proberen om hun patiënten veilig en verantwoord te laten stoppen met medicijnen die onttrekkingsverschijnselen kunnen veroorzaken, zoals antidepressiva, antipsychotica, slaap en kalmeringsmiddelen en opioïde pijnstillers. Omdat er nog steeds geen goede richtlijnen zijn en omdat lage doseringen die voor verantwoord afbouwen nodig zijn door fabrikanten nooit zijn geleverd. In Nederland kunnen hierdoor 3 miljoen mensen, en hun behandelaars, te maken krijgen met problemen bij stoppen met, of afbouwen van, deze middelen.

De komst van taperingstrips in 2013 heeft op maat en op basis van samen beslissen afbouwen praktisch mogelijk gemaakt. Drie wetenschappelijke onderzoeken hebben laten zien dat taperingstrips zowel op korte als op langere termijn effectief zijn. Een vergelijkbaar alternatief is niet beschikbaar. Toch willen zorgverzekeraars deze afbouwmedicatie nog steeds niet vergoeden.

Over de vergoeding van afbouwmedicatie had het Zorginstituut al in 2016 duidelijkheid kunnen scheppen maar dat is niet gebeurd. In plaats daarvan wees het Zorginstiuut in de afgelopen 5 jaar steeds opnieuw naar andere partijen, werden serieuze vragen niet beantwoord, werden partijen van overleg uitgesloten en werd ook onjuiste, onvolledige en misleidende informatie de wereld in gestuurd. Dit gebeurde in het berichtAfbouw van antidepressiva‘ van 15 april, dat verscheen op de dag dat Zembla aandacht besteedde aan de problemen bij stoppen met antidepressiva.

Op 17 april is aan het Zorginstituut gevraagd om haar bericht op 8 punten, die uitgebreid werden toegelicht, te corrigeren. Op 26 mei volgde een ultrakorte ontwijkende reactie: ‘We hebben op basis van uw opmerkingen onze website kritisch nagekeken, wat heeft geleid tot enkele aanpassingen‘. Op 5 van de 8 punten werd punten werd niet ingegaan.

Teleurstelling en verbazing over deze reactie is gerechtvaardigd omdat het Zorginstituut in brieven en in de media steeds opnieuw laat weten hoe belangrijk haar taak is en hoe zorgvuldig en transparant die altijd wordt uitgevoerd. Bij afbouwmedicatie was daar in de afgelopen 5 jaar echter niets van te merken. En dat is nog steeds zo, waarom liet die ontoereikende korte reactie anders meer dan een maand op zich wachten? Vanwege overleg tussen (dure) adviseurs, juristen en PR mensen?

De handelswijze van het Zorginstituut past in een ontwikkeling die ook op andere terreinen zichtbaar is. Al eerder is daarom de vergelijking met de kindertoeslagaffaire gemaakt. Omdat ook daarin jarenlang belangrijke signalen werden genegeerd, werd gesuggereerd dat alles heel zorgvuldig gebeurde en dat er geen slachtoffers waren. Of hoogstens een klein aantal. We weten nu dat er 30.000 slachtoffers zijn, of meer. Om te bereiken dat ze een gezicht kregen en niet langer als abstractie werden beschouwd en om recht te halen voerden slachtoffers rechtszaken. Bij afbouwmedicatie gebeurt dat ook.

Om bij de afbouwmedicatie een eind te kunnen maken aan wat, net als bij de kindertoeslagaffaire, als institutionele vooringenomenheid kan worden beschouwd, moeten instanties zoals het Zorginstituut hun taak op de goede wijze (gaan) vervullen.

De Vereniging Afbouwmedicatie roept het Zorginstituut in een brief op om dit ook daadwerkelijk te gaan doen. Om te beginnen door dat eerdere verzoek tot rectificatie nogmaals, en deze keer serieus, te behandelen. Door punt voor punt uit te leggen hoe het nieuwsbericht van 15 april zal worden aangepast, of om helder, goed beargumenteerd en zonder vage en ontwijkende formuleringen, uit te leggen waarom dat niet nodig zou zijn.

De brief van onderzoekers Dr. Peter Groot en Prof. Jim van Os, en Pauline Dinkelberg, voorzitter van de Verenging Afbouwmedicatie is hier te vinden.

Medicating Normal

Apeldoorn, 31 mei 2021

Medicating Normal is een indrukwekkende film over jonge mensen die ten prooi vallen aan het automatisme van medicaliseren van stress en verdriet.

Ze worden volgepropt met psychofarmaca, met alle schadelijke gevolgen van dien. Na het afbouwen en stoppen zijn ze boos, bijvoorbeeld door het ontbreken van ‘informed consent’; niemand die hen van te voren vertelde over de bijwerkingen. Maar ze komen ook in een rouwproces terecht over ‘zoveel verloren jaren’ en het blijvende (?) verlies van bijv. empathie door jarenlang slikken van ‘vervlakkende’ antidepressiva.

Dat laatste greep mij heel erg aan. Het is min of meer mijn ‘taak’ om me dagelijks kwaad te maken over de zorgverzekeraars, die de ‘beterende hand’ van moedige patienten in de kiem probeert te smoren door verantwoord afbouwen te dwarsbomen.

Maar ook het verdriet om wat verloren ging is belangrijk om bij stil te staan.

Gelukkig kregen de mensen in de film na verloop van tijd weer perspectief, zodat het toch nog een hoopvol verhaal werd.

We weten echter dat zo’n happy end niet voor iedereen is weggelegd.

De film is tot 7 juni a.s. voor $ 6  te zien via deze link.

De podcast van Mikhaila Peterson waarin ze dr. Wright en dr. Cohen interviewt is ook de moeite waard.

Pauline Dinkelberg, voorzitter VA

Zorginstituut knijpt een (toeziend) oogje toe

Apeldoorn, 3 mei 2021

Om verantwoord af te kunnen bouwen, zijn lagere doseringen nodig van de betreffende medicatie. Deze zouden misschien door uw eigen apotheker gemaakt kunnen worden (magistrale bereiding), maar vaak moeten ze worden besteld bij een zg. ‘grootbereider’ (doorgeleverde bereiding).

Of u kunt gebruik maken van afbouwmedicatie in taperingstrips. Dat is tot nu toe de enige bewezen effectieve medicatie.

Of een speciale (doorgeleverde) bereiding van een geneesmiddel vergoed mag worden via het basispakket wordt overgelaten aan de zorgverzekeraars.

In 2019 heeft  de toenmalige minister van VWS  bepaald dat het Zorginstituut bij het jaarlijkse overleg hierover, als ‘toeziend oog’ aanwezig moet zijn.

Zodat er geen gekke dingen gebeuren, zoals venlafaxine zonder vertraagde afgifte goedkeuren, waarmee patienten een verhoogd risico lopen op klachten tijdens het afbouwen. Door de kortere werking komen er meer pieken en dalen en juist dat triggert onttrekkingsverschijnselen.

Maar; dan moet het Zorginstituut wel z’n ogen de kost geven………en dat gaat wat moeilijk als je niet bij het overleg was!

Althans, dat is onze voolopige conclusie na een tergend trage briefwisseling met het Zorginstituut en ministerie van VWS sinds 5 oktober 2020.

Zorginstitiuut laat namelijk weten dat zij ‘helaas geen overzicht van de aanwezigheid bij de jaarlijkse overleggen‘ hebben.

Samenvattend:

  • U krijgt uw taperingstrips niet vergoed, ‘omdat deze niet rationeel zijn’, onder meer omdat er geen bewijs van effectiviteit zou zijn. Wat er wel is!
  • U moet met doseringen uit tabel 3 van het Multidisciplinair Document (MD) afbouwen. Deze zijn niet bewezen effectief.
  • Daarvoor vergoedt de zorgverzekeraar 2 doseringen die zowel niet in het MD staan, als niet bewezen effectief zijn
  • VWS heeft als voorwaarde gesteld dat ZiN aanwezig moet zijn bij het jaarlijks overleg over vergoeding ‘doorgeleverde’ bereidingen
  • Maar doet niets als blijkt dat zij daar hoogstwaarschijnlijk schitterden door afwezigheid
  • Beroepsorganisaties NVvP, NHG, KNMP waarschuwen hun leden niet voor deze ongeschikte doseringen
  • IGj (inspectie) wil daar niets mee doen

Lust u nog peultjes?

Pauline Dinkelberg, voorzitter VA

Van kastje (NZa) naar muur (Ombudsman) in 7 maanden

Apeldoorn, 19 maart 2021

Ons belastinggeld stroomt ongehinderd richting een vijver van onwil en incompetentie, waar instanties zoals NZa en Ombudsman in hun plezierbootjes ronddobberen.

Op 18 augustus vorig jaar (2020) stuurden we een brief aan de NZa. Dit zou een ‘toezichthouder’ zijn. Ze maken bijvoorbeeld ook de regels * voor de communicatie tussen zorgverzekeraar en verzekerde. Daar valt bijvoorbeeld te lezen dat reacties op aanvragen ‘tijdig’ beantwoord dienen te worden door zorgverzekeraars.

We kregen veel berichten van zeer lange wachttijden; soms meer dan drie maanden.

Drie maanden is de tijd die hoort te zitten tussen het ene en het volgende gesprek met de voorschrijver over wel of niet doorgaan met bijv. antidepressiva.

Daarvan (en ook van andere psychofarmaca) is bekend dat hoe langer je het blijft gebruiken, hoe moeilijker het is om er weer van af te komen.

Stel dat je met de dokter afspreekt dat je wilt gaan afbouwen m.b.v. taperingstrips. De dokter schrijft een onderbouwde aanvraag voor vergoeding en je stuurt die op naar je verzekeraar. Na drie maanden zonder antwoord kom je weer bij de dokter en ben je nog geen steek verder; nee zelfs achterop geraakt, want je hebt drie maanden onnodig door geslikt.

Deze gezondheidsschade boeit zowel NZa als de Ombudsman niet.  Om te benadrukken dat wachten volgens deze instanties geen probleem is, hebben ze er 7 maanden over gedaan om dat aan ons te bevestigen.

NZa is gemachtigd alle zorgverzekeraars op dit punt te bevragen/onderzoeken. Op onze vraag hoeveel voorbeelden zij daarvoor nodig hadden, kwam nooit een antwoord. Later was het de AVG die onderzoek niet mogelijk zou maken. Op onze vraag met welk artikel van die wet we te maken zouden hebben, bleef het ook stil.

Moeten we dan maar stoppen met melden? Nee hoor, wij gaan gewoon door!

Bekruipt u het gevoel dat u er alleen voor staat? Weet dat wij aan uw kant staan!

* https://wetten.overheid.nl/BWBR0042553/2019-11-01

 

Pauline Dinkelberg

Kanker van de geest een lucratieve en schadelijke benaming van depressie?

Apeldoorn, 15 februari 2021

Waarom zouden sommige psychiaters er voor kiezen om een depressie aan te duiden met ‘kanker van de geest’?

https://antidepressiva.nl/

Is dat om duidelijk te maken dat depressie een ernstige ziekte is? Begrijpelijk.

Maar artsen zouden toch moeten weten dat de vergelijking met kanker op heel veel punten mank gaat.

Het belangrijkste verschil is dat je bij kanker zonder rigoureuze chrurgie en/of  radio- en/of chemotherapie, de ziekte geen halt kunt toeroepen of genezen.

Als de diagnose is gesteld, is het alle hens aan dek. Even afwachten en zien hoe de inzet van maatregelen met minder schadelijke bijwerkingen uitpakt is niet aan de orde.

Hoe anders ligt dit bij de meeste patiënten met een depressie. We weten inmiddels dat het overgrote deel van de patiënten geneest zonder medicatie. We raken er steeds meer van doordrongen dat aan die medicatie zwaarwegende nadelen kleven, zoals bijwerkingen die een heel leven kunnen aanhouden en dat stoppen met de antidepressiva voor velen een hel is.

Maar als depressie wordt vergeleken met ‘kanker van de geest’ zijn patiënten wellicht meer bereid om deze nadelen op de koop toe te nemen.

We schreven een brief aan een psychiater die deze benaming gebruikt(e) in de hoop dat hij die zou heroverwegen en publiekelijk zou herroepen.

De Hersenstichting ziet er ook brood in depressie als een hersenziekte te bestempelen. Niet alle wetenschappers zijn het daarmee eens.

In onze ingezonden brief aan NRC laten ook wij ons niet onbetuigd om te laten zien dat zo’n classificatie schadelijk kan zijn.

We zijn overigens niet tegen het weloverwogen voorschrijven van antidepressiva in de 25% van de gevallen waarin dit gerechtvaardigd zou zijn (Dick Bijl in ‘Antidepressiva en Depressie’ *). Patiënten dienen dan wel goed geïnformeerd (bijv. over bijwerkingen en afbouwproblemen) te worden en zoals de richtlijnen (NHG) aangeven minstens elke 3 maanden door de voorschrijver gezien te worden. Dan kan ook tijdig de vraag worden gesteld of de medicatie nog nodig is en zo nee; hoe er afgebouwd kan worden. Want hoe langer het gebruik, hoe moeilijker het stoppen kan gaan.

*https://www.bol.com/nl/p/antidepressiva-en-depressie/9200000103130482/

Pauline Dinkelberg

Kracht naar (Zilveren) Kruis?

Apeldoorn, 26 januari 2021

Het zal je maar gebeuren; je raapt je moed bij elkaar om na jarenlang gebruik van antidepressiva zorgvuldig te gaan afbouwen.

Samen met je arts kies je voor afbouwmedicatie in taperingstrips, omdat dit de beste keuze is nadat je al eerder een mislukte poging deed om af te bouwen met de reuzenstappen van de tabletten die je bij de ‘eigen’ apotheker kan krijgen.

Zo’n gestrande poging en het jarenlange gebruik zijn twee redenen om het minderen van de medicatie zo langzaam als nodig te doen. Ze staan beschreven in het Multidisciplinair Document.

De arts die taperingstrips voorschrijft in overleg met de patient, handelt geheel en al volgens de richtlijn van dat document.

Een andere kwestie is of de zorgverzekeraar zo’n behandeling moet vergoeden. In principe niet, maar uit principe wel. Of het moet zo zijn dat het ze geen lor kan schelen of mensen medicatie moeten blijven gebruiken omdat ze er niet mee kunnen stoppen en niet omdat ze een ziekte hebben die bestreden moeten worden.

De meeste zorgverzekeraars weigeren te vergoeden, dat is een (1) ding. Zo’n weigering moeten ze met de juiste argumenten onderbouwen. Dat doen ze geen van allen, erger nog: sommigen liegen er op los!

Deze leugens worden waarschijnlijk door vele verzekerden niet herkend. De Vereniging heeft het twijfelachtige voordeel talloze voorbeelden onder ogen te krijgen en we raken er desondanks maar niet aan gewend dat mensen, hun gezondheid, vertrouwen,  op zo’n manier geschaad worden.

Een voorbeeld van zo’n brief:

We vergoeden de kosten niet uit de basisverzekering

Dat is mogelijk zo, maar vergoeden uit coulance is altijd mogelijk!

Geneesmiddelen vergoeden we zoals dat staat vermeld in artikel 5 ‘Medicijnen (geneesmiddelen)
en dieetpreparaten’ van de voorwaarden van de basisverzekering. Dit is wettelijk bepaald. Voor
apotheekbereidingen geldt dat we die alleen vergoeden als zij voldoen aan de eis van ‘rationele
farmacotherapie’.

Dan hebben we goed nieuws; afbouwmedicatie in gratis taperingstrips voldoet aan de eis van rationele farmacotherapie!

Vanaf 1 feb. wordt bijv. de 1 mg paroxetine-tablet in een potje van CEBAN vergoed (zie www.medicijnkosten.nl) Wat maakt dat die wel aan de eis van rationele farmacotherapie voldoet en dezelfde 1 mg in een taperingstrip niet?

Dit is een behandeling met een geneesmiddel in een voor de patiënt geschikte
vorm. Hiervan moet de werkzaamheid en het effect daarvan door wetenschappelijk onderzoek
zijn vastgesteld. Verder geldt dat de behandeling het meest economisch moet zijn voor de
zorgverzekering.

De werkzaamheid van de 1 mg paroxetine-tablet in een taperingstrips is in wetenschappelijk onderzoek vastgelegd.

En hoe zit dat met de 1 mg van CEBAN in een potje?

Gaarne zie ik uw berekening van de kosten van mijn afbouwtraject met doseringen die niet door de Regenboogapotheek gemaakt worden, tegemoet. En dan bedoel ik: de kosten die de apotheker moet maken om mij de benodigde medicatie te leveren.

De taperingstrips die u van uw apotheker kreeg, voldoen helaas niet aan de eis
van rationele farmacotherapie.

Zie boven

Overlegt u met uw arts over een alternatief dat voor vergoeding in aanmerking komt
Uw arts weet het beste wat uw medische situatie is en welk geneesmiddel ten behoeve van het
afbouwen van uw geneesmiddel kan worden voorgeschreven en dat ook wordt vergoed uit de
basisverzekering.

Mijn arts schrijft mij voor aan de hand van het Multidisciplinair Document.  Dat betekent; op maat, met mogelijkheid van tussendoseringen en stabilisatie, in overleg tussen mij en mijn arts (shared desicion making). En zonder gebruik van vloeibare doseringen. Dit ziet hij als de beste behandeling. Dat het niet vergoed wordt uit de basisverzekering doet niets af aan zijn keuze daarvoor.

Uw apotheek is op de hoogte dat wij een taperingstrip met paroxetine niet vergoeden
Uw apotheek hoort u wettelijk vooraf te informeren dat Zilveren Kruis een taperingstrip met
paroxetine niet vergoedt uit de basisverzekering.

Dat bestrijd ik ook niet

U wijst ons op de uitspraak van Rechtbank Gelderland
Uit de juridische procedures en ook de door u aangehaalde uitspraak volgt nu juist dat tot op heden
niet is aangetoond dat taperingstrips rationele farmacotherapie zijn en daarom behoren zij niet tot
de verzekerde zorg.

Een verpakkingsvorm valt niet te beoordelen op rationaliteit* en de verpakkingsvorm taperingstrip is geen issue voor de rechter in dit vonnis. De afbouwmedicatie wel en daarover  heeft de rechter geoordeeld dat afbouwmedicatie vergoed dient te worden (door VGZ).

Er bestaat geen geregistreerde afbouwmedicatie van de voor mij noodzakelijke lagere doseringen van agomelatine. Zodoende dat mijn arts en apotheker hebben gesteld dat ik voor de lagere doseringen gebruik
moet maken van apotheekbereidingen. De rationaliteit van deze apotheekbereidingen is onderbouwd in
hoofdstuk 3 van het rapport “Ontwikkeling en rationaliteit van taperingsstrips™”1 en is bekrachtigd door
de Rechtbank Gelderland in zaaknummer NL18.23783.
In r.o. 4.18 is expliciet te lezen dat zowel de afbouw per week conform Tabel 3 van het Multidisciplinair Document (MD) als de afbouw per dag m.b.v. Taperingstrips rationele zorg zijn.
Over de vergoeding stelt de Rechtbank in r.o. 4.22 dat de vergoeding dient te worden toegekend als de afbouw ook het meest economisch is. Aangezien er geen (goedkopere) alternatieven zijn, is de afbouw die mij
is voorgeschreven het meest economisch en is er geen reden om de vergoeding te weigeren.
Tenslotte wil ik u er op wijzen dat ‘het in het domein van de arts ligt om een bepaald afbouwtraject voor te
schrijven’ (zie r.o. 4.22). De zorgverzekeraar heeft hier niets over te zeggen.

* De rationliteits-eis houdt onder meer wel in: het medicijn moet in een voor de patient geschikte vorm geleverd worden.

Zilveren Kruis kan en mag op basis van de huidige wet- en regelgeving de
taperingstrip met paroxetine daarom niet vanuit de basisverzekering vergoeden.

Wat een brutale leugen!  Al in 2017 heeft toenmalig staatssecretaris gezegd dat taperingstrips met afbouwmedicatie uit de basisverzekering vergoed mogen worden. De keuze is aan de zorgverzekeraar! DSW doet dit allang! Als het niet zou mogen, zou deze zorgverzekeraar dagelijks iets strafbaars doen.

‘Zowel de inhoud als de verpakkingsvorm kunnen nu al vergoed worden: apotheekbereidingen
maken deel uit van farmaceutische zorg en worden vergoed indien er sprake is van rationele farmacotherapie (Besluit zorgverzekering, artikel 2.8). Ook de strip, bijvoorbeeld een baxterrol bij weekterhandstelling, is een onderdeel van de prestatie farmaceutische zorg.’

Krijgt u dus zo’n brief, dan kunt u een reactie terugsturen waarin u vaststelt dat de afwijzing op onwaarheden berust. Daarnaast kunt u bij de NZa aangeven dat de brief van uw zorgverzekeraar niet voldoet aan de door NZa gestelde eisen : Regeling Informatieverstrekking ziektekostenverzekeraars aan consumenten (TH/NR-017)

Postadres NZa: Postbus 3017, 3502 GA Utrecht

Hebt u hulp nodig bij het schrijven van deze brieven?  Wij helpen u graag. Mail naar info@verenigingafbouwmedicatie.nl

Pauline Dinkelberg